معرفی دومینیکا

اطلاعاتی کلی در مورد تاریخ ، فرهنگ، اوضاع اجتماعی و اقتصادی کشور دومینیکا و جایگاه جهانی این کشور

دومینیکا کشوری است که در حوزه دریای کارائیب واقع شده و آب و هوای غالب آن در طول سال گرم و مرطوب با آفتاب زیاد می باشد. فصل نسبتا سرد تر و خشک آن از اواسط دی ماه تا اواخر فروردین می باشد و فصل گرم تر و مرطوب و پر باران از اواخر خرداد ماه تا اواخر آبان ماه می باشد.

مساحت دومینیکا 740 کیلومتر مربع بوده و پایتخت آن شهر روسو (Rosea) یا به زبان بومی ” ووزو” (Wozo) می باشد. زبان دومینیکا فرانسوی آنتیل کریول و انگلیسی است. واحد پولی این کشور و هفت کشور کارائیبی دیگر دلار کارائیب شرقی است که به طور اختصاری XCD  و در برخی موارد EC$  نوشته می شود و به 100 سنت تقسیم می شود. جمعیت این کشور حدود 72000 نفر می باشد.

تاریخ دومینیکا

این جزیره ابتدا توسط کریستف کلمب کشف شده و وجه تسمیه آن عبارت “Dies Dominica” به معنی روز متعلق به خدا می باشد و معنای دومینیکا ، “خدایی” یا ” متعلق به خدا ” میباشد چرا که او این جزیره را در روز یکشنبه یا روز خدا در نوامبر 1493 میلادی برای اولین بار دید.
این جزیره در ابتدا توسط استعمارگران اسپانیایی مورد اسکان قرار گرفته که بعد از مدتی توسط بومیان جزایر اطراف به بیرون رانده شدند و سپس کمپانی های فرانسوی جزایر آمریکایی آن را جزو مجموعه آنتیل کوچک و خاک فرانسه قلمداد کردند ولی عملا تصرف فیزیکی در آن رخ نداد.

در دهه 1660 اولین سکونت گاه های فرانسوی به منظور تامین چوب برای مستعمرات فرانسه در فضاهای جنگلی خالی شده از درختان ایجاد شد. آنها کشت نیشکر را به کمک برده های منتقل شده از آفریقا در دومینیکا گسترش دادند.

این جزیره در سال 1763 میلادی و در پی شکست فرانسه در جنگ های 7 ساله اروپایی به انگلستان واگذار شد ولی زبان آن فرانسوی کریول ماند. انگلستان این کشور را تا نوامبر سال 1978 که این کشور به استقلال رسید در اختیار داشت با این حال زبان انگلیسی تبدیل به یکی دیگر از زبان های این کشور شد.

زبان دومینیکا

شعار ملی کشور دومینیکا ” بعد از خدا، سرزمین” می باشد که نشان دهنده عرق و میهن پرستی این مردم و البته پایبندی به اعتقادات دینی می باشد. این شعار به زبان کریول یا کویوو Kweyo می باشد.

دو زبان این کشور یعنی کریول ( که نشات گرفته از فرانسوی بوده) و انگلیسی که توسط حاکمان جدید جزیره بعد از فرانسوی ها به ارمغان آورده شده است توسط دو قشر اجتماعی مکالمه می شوند. زبان کریول فرانسوی بیشتر توسط بخش های روستایی و دهقانان و افراد مسن تر در این جزیره استفاده می شود و نسل های جدید تر و شهری از انگلیسی استفاده می کنند که موجب شده است که استفاده از زبان کریول رفته رفته کم رنگ تر شود.

نسبت های نژادی در دومینیکا

جمعیت غالب در دومینیکا سیاه پوستان آفریقایی تبار را شامل می شود. مردمان کارائیب (یا کالیناگو Kalinago) نیز در منطقه کارائیب ها ( یا کالیناگو ها) ساکن هستند و به شغل های اجدادی شان یعنی سبد بافی (basket weaving) و قایق سازی (boat making) مشغول هستند و اغلب در سراسر جزیره به شکل مردمانی روستایی زندگی می کنند. سوری ها ، لبنانی ها و چینی ها برخی از بزرگترین کسب و کار ها را شهر روسو را در مالکیت دارند.

فرهنگ و عادات غذایی در دومینیکا

خاک آتشفشانی غنی و باران فراوان در دومینیکا موجب وفور نعمت در سبزیجات ، میوه ها، صیفی جات و سایر محصولات زراعی شده است. این محصولات در بازار ها یا بوسیله دستفروشان در خیابان فروخته می شود. با این حال مردم روستایی به اندازه نیازشان مواد غذایی تولید می کنند.

محوریت غذا در این کشور گرمسیری و کارائیبی موز و پلانتین ( نوع دیگری از موز که دارای شباهتی فوق العاده به موز است و ما ایرانی ها معمولا نمی توانیم فرق آن را با موز واقعی تشخیص بدهیم!). محور اصلی غذا در دومینیکا است. زراعت کاساوا ، پختن نان کاساوا (نام دیگر آن مانیوک است) و پختن فارینا (غذایی پخته شده از غلات و دانه های آجیلی به همراه عسل و شهد افرا) از کاساوا در روزگارانی از فعالیت های مهم این جزیره محسوب می شد ولی امروزه نان گندم در بسیاری از نانوایی های این کشور موجود است.

خرچنگ های خشکی زی، شاه میگو های رودخانه ای، اوپاسوم ، انگوتی ( نوعی جونده ) و ماهی در این جزیره صید و طبخ می شوند. قورباغه کراپاد غذای ملی این جزیره می باشد. همچنین یکی از غذاهای کرویول نامی این جزیره نان میوه ای برشته به همراه ماهی نمک سود شده کاد، پیاز و فلفل سرخ شده در روغن می باشد.

همچین در این کشور رستوران های و سوپرمارکت هایی با استایل غذایی آمریکایی به همراه فست فود ها که غذاهایی مانند مرغ سرخ شده کنتاکی را سرو می کنند وجود دارد. در این کشور ناهار اصلی ترین و بزرگترین وعده غذایی می باشد.

اقتصاد کشور دومینیکا

بر اساس آمار های سال های پیشین ، اقتصاد دومینیکا بر پایه کشاورزی و با محور میوه موز است که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم یک سوم کارگران را به خود اختصاص می دهد. سایر محصولات کشاورزی این کشور شامل ، قهوه ، نعناع هندی، آلوئه ورا ، گل، انگور و میوه های گرمسیری مانند انبه ، گوآوا و پاپایا می باشد.

صنعت توریسم از دیگر صنایع مهم این کشور است که به دلیل آتشفشانی بودن طبیعت این جزیره و در نتیجه محدودیت در سواحل ، رشد این صنعت در این کشور در مقایسه با سایر کشورهای کارائیبی کند تر است. با این حال اکوتوریسم در این کشور که از صنایع روبه رشد و قابل سرمایه گذاری به خصوص برای مهاجران است. به دلیل وجود کوه های بلند و جذاب با مناظر جنگلی ، چشمه های آب گرم ، دریاچه ها و آبشار ها تبدیل به یکی از عالی رتبه ترین مقاصد توریستی شده است.

همچنین صنایع تبدیلی این کشور در سالهای اخیر رونق گرفته است و صنایع صابون سازی ، روغن نارگیل، کفش و مبلمان سازی، رنگ سازی ، نوشیدنی رام و صنایع دستی از صنایع پویای دومینیکا می باشد.

از دیگر بخش های اقتصاد این کشور که آن را تبدیل به قطب تامین سرمایه در جهان کرده است صنعت بانکداری این کشور است که با همکاری بانکهای بزرگ جهان در بخش های بانکداری خارجی و فرآیندهای پرداخت اقدام به فعالیت تحت وزارت دارائی این کشور می کند. دیگر بخش های عمده اقتصادی دومینیکا شامل جنگلداری و تجارت چوب ، ماهیگیری ، پرورش دام و معدن ( که عمدتا شامل سنگ آهک و خاک رس است) می باشد.

پاسپورت دومینیکا

منابع :

www.everyculture.com

www.dominica.gov.dm